Μπαίνω από τον βορρά προς τα ενδότερα της πόλης. Η κυκλοφορία προς το κέντρο ολοένα και πυκνώνει. Ίσως είναι καλύτερα έτσι. Γρήγορα διαπιστώνω ιδίοις όμμασι την ακρίβεια των γραπτών του Ίταλο Καλβίνο όταν στις `Αόρατες Πόλεις` του περιέγραφε τη φανταστική του πόλη Ζαΐρα περικλείοντας και εμπεριέχοντας εκεί όλο το παρελθόν της: `Η πόλη όμως δεν φανερώνει το παρελθόν της, το περιλαμβάνει όπως τις γραμμές ενός χεριού, γραμμένο στις γωνίες των δρόμων, στις γρίλιες των παραθυριών, στις κουπαστές των κλιμακοστασίων, στις αντένες των αλεξικέραυνων, στα κοντάρια των λαβάρων, το κάθε κομμάτι χαραγμένο με τη σειρά του από γρατζουνίσματα, πριονίσματα, εγκοπές, βίαια χτυπήματα`.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
