(. . .) Ενίοτε νομίζει κανείς πως ο Χριστιανισμός έχει μπει σε περιπέτειες, και ότι εδώ κι εκεί ζητάει περίεργες διεξόδους. Στα 170 μ.Χ. περίπου όλα ξαφνικά παρουσιάζονται σε μια παγιωμένη μορφή: α) με γενικότερης αποδοχής Ομολογία πίστεως· β) με Κανόνα των βιβλίων της Καινής Διαθήκης σχετικά καθορισμένο· γ) με την εκκλησιαστική τάξη εδραιωμένη στην επισκοπική εξουσία. Τι, ακριβέστερα, έγινε μεταξύ του 100 και του 170 μ.Χ. μέσα στη σήραγγα με τους Αποστολικούς Πατέρες και με τους Απολογητές, ώστε η Εκκλησία περί το 170 μ.Χ. να είναι εδραιωμένη επάνω στα θεμέλια που καθιέρωσαν τον ορθόδοξο Χριστιανισμό; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό επιχειρείται σ` αυτό εδώ το βιβλίο, που επιδιώκει να βοηθήσει το μελετητή του αρχικού Χριστιανισμού να αντιληφθεί εγγύτερα πώς από τον κλασικό Χριστιανισμό των Ευαγγελίων, του Παύλου, του Ιωάννη κ.λπ., τελικά επιβλήθηκε ιστορικά ο ορθόδοξος Χριστιανισμός που ισχύει έκτοτε.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]