Στον "Τροπικό του Αιγόκερω" ο Χένρι Μίλερ μεταφέρει τα πάθη και το παιχνίδι του με την αλήθεια, με το εφήμερο και με την εναντίωση στη φθορά, στις Ηνωμένες Πολιτείες, γυρίζοντας πίσω στα παιδικά του χρόνια, στην εφηβεία, στην πρώτη του νιότη, στα χρόνια προτού εγκαταλείψει την Αμερική. Αφηνιασμένος αλλά και εχέφρων, αποφασισμένος να ρουφήξει το μεδούλι της ζωής, να μασουλήσει την ψίχα της ψυχής, να ζήσει μια ζωή πλήρη εντέλει, άνευ όρων και ορίων, ο Μίλερ επιδίδεται στη διαλεκτική ανάμεσα στο ένδον σκάπτε και στο άδραξε τη μέρα. Ζει την κάθε στιγμή σαν να είναι μοναδική -και είναι άλλωστε. Ζει τραγουδώντας στεντόρεια το τραγούδι που ξεγελάει το χρόνο. Ζει ανακαλύπτοντας την ποίηση σε σκοτεινά σοκάκια της απόγνωσης, αλλά και σε φωτεινές λεωφόρους της χαρούμενης γνώσης. Ζει κυριευμένος από μιαν ακόπαστη λαχτάρα να δει, ν` αφουγκραστεί, να στοχαστεί και να γράψει. Αφήνει ελεύθερη τη σάρκα του να γίνει μια ευαίσθητη μεμβράνη, και το μυαλό του να γίνει το όργανο καταγραφής όσων η σάρκα νιώθει. Περιφρονεί κάθε σύμβαση, χλευάζει κάθε θέσφατο, σε κάθε πρέπει τη γλώσσα, σαν άτακτο μικρό παιδί, βγάζει.

(Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης)