Θα μπορούσε, πράγματι, να διερωτηθεί κανείς γιατί ο Στρίντμπεργκ, αυτός ο εξπρεσιονιστής Σουηδός, έχει μια τόσο μόνιμη παρουσία στο θέατρο της Ελλάδας, μιας χώρας στην άλλη άκρη της Ευρώπης, με εντελώς διαφορετική πολιτισμική παράδοση. Νομίζω ότι η πρώτη αιτία είναι ότι η Ελλάδα έχει δυναμική θεατρική παράδοση, με ευρύ προσανατολισμό, και εισάγει συνεχώς νέα ρεύματα από άλλα σημεία της Ευρώπης και του κόσμου. Δεύτερον, ο Στρίντμπεργκ ανήκει στους δραματουργούς που έχουν έντονη παρουσία και που προκαλούν άμεση ανταπόκριση, είτε θετική είτε αρνητική. Η ιδιαίτερη σχέση του Στρίντμπεργκ με το ελληνικό θέατρο ανακύπτει, όμως, από τις αναφορές που έγιναν στο συμπόσιο που έλαβε χώρα στους Δελφούς (7-12 Μαΐου 1988). Τα περισσότερα κείμενα που συζητήθηκαν στο συμπόσιο συγκεντρώθηκαν στο παρόν βιβλίο, το οποίο περιλαμβάνει και συνεισφορές από διακεκριμένες προσωπικότητες του θεάτρου, που, αν και δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν στο συμπόσιο, έχουν μακρά εμπειρία ενασχόλησης με τη δραματική τέχνη του Στρίντμπεργκ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]