Δεκαετία του `60. Μια παρέα δεκαπεντάχρονων υπερασπίζονται το χρόνο τους, που ο κόσμος των μεγάλων τον απειλεί. Ένα πέτρινο πεζούλι θα γίνει το θέατρο των ονείρων τους, και η γειτονιά το ορμητήριο των περιπλανήσεών τους, καθώς όλα γύρω τους αλλάζουν με ορμή. Θα καταφέρουν απέναντι σε γονείς, σχολείο και δικτατορία να διατηρήσουν την εφηβεία τους ακέραιη αποκρούοντας τους εισβολείς; Τι ρόλο θα παίξουν το γαλλικό νουάρ και η εισβολή του βρετανικού ροκ στην Αθήνα; Για ποιον θα αφήσουν πίσω τα μαθητικά ημερολόγια; Θα μείνουν οι δεσμοί τους άρρηκτοι έως το τέλος; Έπειτα από σαράντα χρόνια, η Καλυψώ προσπαθεί να ανακτήσει το δικό της χαμένο χρόνο γράφοντας ένα μυθιστόρημα. `Το παρόν είναι μια διάσταση - φάντασμα που ζει μόνο στο παρελθόν και στο μέλλον...` Τι τη συνδέει με κάποιους που η ιστορία τους χάνεται πίσω στο χρόνο; Θα καταφέρει να βρει το συγγραφέα των ημερολογίων και τι προσδοκά από τη συνάντηση αυτή; Θα είναι το γράψιμο του βιβλίου μια πανάκεια για κάθε άλγος ψυχής ή μήπως ένας καινούριος δρόμος με άγνωστο προορισμό, για έναν τόπο που υφαίνει η ελπίδα;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]