. . . Ο σοσιαλισμός ήταν και είναι μια θεωρία που αρμόζει στις, ή χρησιμοποιείται από τις, διαχειριστικές τάξεις (τους διανοούμενους, λέει ο Μακάισκι) για να υποκαταστήσουν στην αστική τάξη, αφού πρώτα την ανατρέψουν σε συνεργασία με την εργατική τάξη, ή έστω για να συγκυριαρχήσουν με την αστική τάξη. . . Η, σήμερα, τόσο απλή και αυταπόδεικτη θέση πως η κοινωνία δεν χωρίζεται μόνο σε ιδιοκτητικές και πληβειακές τάξεις, αλλά υπάρχει και μια άλλη σημαντική ταξική κατηγορία, οι τάξεις φορείς της γνώσης και της διαχείρισης, είτε πρόκειται για το ιερατείο, τους στρατιωτικούς, ή τους «μάνατζερς», εξακολουθεί να συσκοτίζεται και να αποκρύβεται κάτω από τόνους μαρξιστικών και «νεομαρξιστικών» βιβλίων, που μιλούν για τα «ενδιάμεσα στρώματα», την «νέα μικροαστική τάξη», ακόμα και τη γραφειοκρατία: θα μπορούσαμε να πούμε πως οι διανοούμενοι ως φορείς της γνώσης και της αυτογνωσίας της κοινωνίας απέκρυψαν με συστηματικό τρόπο την αλήθεια σε ό,τι αφορά στον ίδιο τον εαυτό τους. Και αυτό είναι που δείχνει ο Μακάισκι για την ίδια τη σοσιαλιστική διανόηση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]