Οι ιστορίες της συλλογής `Ο Σκύλος του Θεού`, με το κοσμοπολιτικό τους περιεχόμενο, διαδραματίζονται σε πολλές χώρες, άλλες υπαρκτές, άλλες πλασματικές - με μια ονειρική αληθοφάνεια. Βρίσκονται πάντα στο μεταίχμιο των «ειδών» της λογοτεχνίας. Άλλες αγγίζουν το ερωτικό-περιπετειώδες και την επιστημονική φαντασία [. . .], άλλες το ρομαντικό αφήγημα [. . .], το ρεαλιστικό αφήγημα [. . .], την ψευδοσυνέντευξη [. . .], την κοινωνικο-φανταστική σάτιρα [. . .], το ψυχογράφημα [. . .]. Κάθε ιστορία έχει μια διαφορά ύφους, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως μεταφηγηματική γραφή. Ο Νάνος Βαλαωρίτης είχε ήδη αρχίσει να πειραματίζεται προς αυτή την κατεύθυνση με τα αφηγήματα της δεκαετίας του `60, μερικά από τα οποία, συγκεντρωμένα στον `Προδότη του γραπτού λόγου`, στη `Δολοφονία` και στην `Παραμυθολογία`, αποτελούν μια εισαγωγή στην υπερμοντέρνα τεχνική.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]