Για πάνω από 40 χρόνια η ΠΑΤΡΙΣΙΑ ΧΑΪΣΜΙΘ δεν έπαψε να αναπτύσσει τη μοναδική της τέχνη του σασπένς και ιδιαίτερα με τη φημισμένη σειρά της με πρωταγωνιστή τον ΤΟΜ ΡΙΠΛΕΫ. Με το Ρίπλεϋ σε βαθιά νερά, το πέμπτο και τελευταίο της σειράς, που μοιάζει να ανακεφαλαιώνει τα προηγούμενα, ξαναπαρουσιάζεται με την ικανότητά της, όπως επισημαίνει ο Γκράχαμ Γκρην, `να δημιουργεί έναν δικό της κόσμο, έναν κόσμο κλειστοφοβικό και παράλογο στον οποίο εισερχόμαστε κάθε φορά με μια αίσθηση προσωπικού κινδύνου`.
Αν και η κλίση του για το κακό δεν έχει αμβλυνθεί, ο Τομ Ρίπλεϋ έχει μεγαλώσει και κατά κάποιο τρόπο μαλακώσει. Ζει μια ήσυχη ζωή στην γαλλική εξοχή, στο Φονταινεμπλώ, δύο ώρες από το Παρίσι, αυτάρκης με την κομψή σύζυγό του Ελοΐζ και μια αφοσιωμένη σπιτονοικοκυρά, ανάμεσα στα λουλούδια και τους πίνακές του, κι ενδιαφέρεται περισσότερο για τα κρασιά του παρά για τις κηλίδες αίματος στην κάβα του. Τότε ένα ζεύγος ενοχλητικών και νοσηρών Αμερικανών νοικιάζει μια έπαυλη στο ίδιο χωριό. Αρχικά το ζεύγος Πρίτσαρντ μοιάζει σαν κάτι αξιοπερίεργο, το γούστο τους είναι απεχθές καθώς και οι τρόποι τους, είναι ενοχλητικά ενημερωμένοι για γεγονότα του παρελθόντος του Ρίπλεϋ που ο ίδιος θα ήθελε να τα ξεχάσει - κι ιδιαίτερα για την εξαφάνιση κάποιου Μέρτσισον, τη χρονιά που είχε έρθει να ερευνήσει για μια υπόθεση πλαστών πινάκων - και σχεδόν κομπάζουν γι` αυτή τους τη γνώση. Προφανώς αυτό διαταράσσει την ιδανική ηρεμία της ζωής του Ρίπλεϋ κι αρχίζει ένα ασφυκτικό παιχνίδι γάτας και ποντικού που οδηγεί στην Ταγγέρη και στο Λονδίνο και πίσω στη Φονταινεμπλώ, όπου βρισκόμαστε μπλεγμένοι στους μαιάνδρους της αγοράς της τέχνης και στις ψυχολογικές αβύσσους που η Πατρίσια Χάισμιθ γνωρίζει ν` αποκαλύπτει κάτω απ` τα μάτια μας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]