`Θα αφηγηθώ μια ιστορία όπως μου την είπε κάποιος που την είχε ακούσει από τον πατέρα του, ο οποίος την είχε ακούσει από τον δικό του πατέρα, που κι αυτός την είχε ακούσει από τον δικό του πατέρα - και ούτω καθεξής, όλο και πιο πίσω, τριακόσια χρόνια και περισσότερα, η ιστορία να πηγαίνει από πατέρα σε γιο κι έτσι να διατηρείται ζωντανή. Ίσως να είναι πραγματική ιστορία, ίσως να είναι απλώς ένας θρύλος, παράδοση. Μπορεί να συνέβη, μπορεί και να μη συνέβη: όμως, θα μπορούσε να είχε συμβεί. Ίσως τα παλιά τα χρόνια να την πίστευαν οι σοφοί και οι μορφωμένοι· ίσως, πάλι, να την αγαπούσαν και να την πίστευαν μόνο οι αγράμματοι και οι απλοϊκοί άνθρωποι`.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΙΠΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥ
Στην ιστορική πόλη του Λονδίνου, μια φθινοπωρινή μέρα στο δεύτερο τέταρτο του 16ου αιώνα, σε μια φτωχή οικογένεια ονόματι Κάντι, γεννήθηκε ένα αγόρι που η οικογένειά του δεν το ήθελε. Την ίδια μέρα στην Αγγλία, σε μια πλούσια οικογένεια ονόματι Τυδώρ, γεννήθηκε ένα άλλο αγόρι, που η οικογένεια του το ήθελε. Και μαζί με την οικογένεια και ολόκληρη η Αγγλία. Η Αγγλία λαχταρούσε πολύ καιρό τον ερχομό του, και ήλπιζε και παρακαλούσε το Θεό, και τώρα που είχε έρθει επιτέλους, ο λαός κόντευε να τρελαθεί από χαρά. Απλοί γνωστοί αγκαλιάζονταν και αντάλλασσαν ασπασμούς κλαίγοντας. Κηρύχτηκε ημέρα επίσημης αργίας για όλους και, παντού, πλούσιοι και φτωχοί γιόρταζαν και χόρευαν και τραγουδούσαν μεθυσμένοι. Το γλέντι κράτησε μερόνυχτα. Τη μέρα το Λονδίνο πρόσφερε ένα θέαμα μεγαλειώδες, με χαρμόσυνες σημαίες να κυματίζουν στα μπαλκόνια και στις στέγες και φαντασμαγορικές παρελάσεις στους δρόμους. Τη νύχτα το θέαμα ήταν εξίσου μεγαλειώδες, με φωτιές σε κάθε γωνιά του δρόμου ενώ το πλήθος γύρω ξεφάντωνε. Για τίποτε άλλο δε γινόταν λόγος σε ολόκληρη την Αγγλία παρά μόνο για το νεογέννητο μωρό, τον Εδουάρδο Τυδώρ, πρίγκιπα της Ουαλίας, που, τυλιγμένος στα μετάξια και στο ατλάζι, δεν ήξερε τίποτα για όλη αυτή την αναστάτωση, ούτε για τους σπουδαίους άρχοντες και τις αρχόντισσες που τον φρόντιζαν και αγρυπνούσαν κοντά του - αλλά δεν τον ένοιαζε κιόλας. Πουθενά όμως δε γινόταν λόγος για το άλλο μωρό, τον Τομ Κάντι, που ήταν τυλιγμένο σε κουρέλια, παρά μόνο στην οικογένεια των φτωχών εκείνων ανθρώπων, που ο ερχομός του τούς είχε φέρει βάσανα. . .