Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Αυστριακός Σίγκμουντ Φρόυντ, φυσιολόγος και ψυχίατρος, έθεσε με τις μελέτες του τις βάσεις της ψυχανάλυσης ως θεραπευτικής μεθόδου και έφερε επανάσταση στον τρόπο που ο σύγχρονος άνθρωπος αντιλαμβάνεται έννοιες όπως η συνείδηση και η σεξουαλικότητα.
Στο σύγγραμμα `Ο Πολιτισμός Πηγή Δυστυχίας` (Das Unbehagen in der Kultur), που γράφτηκε το 1929, ο Φρόυντ ασχολείται με τις θεμελιώδεις συγκρούσεις μεταξύ του πολιτισμού και του ατόμου, αναγνωρίζοντας ως πρωταρχικό πρόβλημα την αντίθεση ανάμεσα στην αναζήτηση του ατόμου για ελευθερία και την απαίτηση του πολιτισμού για κομφορμισμό και καταπάτηση των ενστίκτων.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
