Στο βιβλίο αυτό ο Τζων Ρωλς προεκτείνει και αναθεωρεί την ιδέα της δικαιοσύνης ως επιείκειας, την οποία παρουσίασε στο βιβλίο του «Μια θεωρία της δικαιοσύνης»· παράλληλα, αναθεμελιώνει τη φιλοσοφία της ερμηνείας. Στο παλαιότερο βιβλίο του ο συγγραφέας θεωρούσε δεδομένη την «εύτακτη κοινωνία», όπως την ονόμασε ο ίδιος, δηλαδή μια κοινωνία σταθερή, σχετικά ομοιογενή στις βασικές ηθικές της πεποιθήσεις, η οποία χαρακτηρίζεται από ευρεία συναίνεση για το τι συνιστά την καλή ζωή. Ωστόσο, στη σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία βλέπουμε ότι συνυπάρχει μια πολλαπλότητα ασύμβατων μεταξύ τους δογμάτων - θρησκευτικών, φιλοσοφικών και ηθικών. Αναγνωρίζοντας πως τούτη είναι μια πάγια κατάσταση της δημοκρατίας, ο Ρωλς θέτει το ζήτημα του πολιτικού φιλελευθερισμού ως εξής: Πώς μπορεί μια σταθερή και δίκαιη κοινωνία ελεύθερων και ίσων πολιτών να ζει σε ομόνοια, όταν διαιρείται βαθιά από όλα αυτά τα εύλογα αλλά και ασύμβατα μεταξύ τους δόγματα; Η απάντηση που μας δίνει στον «Πολιτικό φιλελευθερισμό» στηρίζεται σε έναν νέο ορισμό της εύτακτης κοινωνίας. Εύτακτη δεν είναι πλέον η κοινωνία που ενώνεται από τις βασικές ηθικές της αντιλήψεις, αλλά εκείνη που ενώνεται από την πολιτική της αντίληψη περί δικαιοσύνης, και στην οποία επιπλέον υπάρχει μια επάλληλη συναίνεση των εύλογων περιεκτικών δογμάτων που εστιάζεται σε τούτη την αντίληψη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]