Αν είναι αλήθεια ότι `η πολιτική χωρίς την ιστορία δεν έχει ρίζες και η ιστορία χωρίς την πολιτική δεν έχει καρπούς`, τότε, από την έρευνα του αντικειμενικού νόμου που διέπει την ιστορία των αστικών επαναστάσεων, βγαίνει το πολιτικό συμπέρασμα ότι η σοσιαλιστική επανάσταση δεν ανήκει στο παρελθόν αλλά στο μέλλον, δεν αποτελεί ανάμνηση του χτες αλλά υπόθεση του αύριο. Γιατί όλες οι προηγούμενες προλεταριακές επαναστάσεις δεν αντιπροσώπευαν στην πραγματικότητα παρά το αποκορύφωμα της αστικοδημοκρατικής επανάστασης, που ήταν αδύνατο να ολοκληρωθεί χωρίς αυτές. Η ολοκλήρωση όμως της αστικοδημοκρατικής επανάστασης αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση της σοσιαλιστικής επανάστασης. Έτσι, οι εργατικές επαναστάσεις του παρελθόντος, ολοκληρώνοντας την αστικοδημοκρατική επανάσταση πριν περάσουν στο περιθώριο, προετοίμαζαν τη μελλοντική νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης, που είναι ανέφικτη χωρίς μια σειρά από ήττες, αποτυχίες και παλινδρομήσεις· αφού η κοινωνία `δεν μπορεί ούτε να υπερπηδήσει ούτε και να καταργήσει με διατάγματα φυσικές φάσεις της εξέλιξής της`. Μαζί με την αυριανή επανάσταση, που δε θα είναι ούτε εθνική ούτε διεθνής, αλλά παγκόσμια, θα αναγεννηθεί και η επιστήμη της κοινωνικής επανάστασης - ο μαρξισμός. Γιατί ο μαρξισμός, που κυοφορήθηκε από την ευρωπαϊκή επανάσταση του 19ου αιώνα, δεν μπορούσε να ανθίσει ολόπλευρα πριν από την επικείμενη σοσιαλιστική επανάσταση, που θα είναι το επίτευγμα του ερχόμενου αιώνα. Και η δική του ανάπτυξη συνεπώς δεν ανήκει στο παρελθόν, αλλά στο κοντινό μέλλον.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
