Ο στόχος αυτού του βιβλίου είναι να συμβάλει στη διαμόρφωση του νεοελληνικού αρχιτεκτονικού λόγου και της πρακτικής του, με βάση το ιστορικό του υπόβαθρο. Έτσι η εκκίνηση της έρευνας τοποθετείται στην περίοδο που αρχίζει να διαμορφώνεται ο νεοελληνικός πολιτισμός, συμβατικά τον ιε` αιώνα, αλλά ουσιαστικά το δεύτερο βυζαντινό ουμανισμό. Αυτή η μεγάλη διάρκεια οδήγησε στην εξέταση των σχέσεων του νεοελληνικού αρχιτεκτονικού λόγου με τον αντίστοιχο δυτικό, βυζαντινό και ισλαμικό. Περιγράφηκαν, λοιπόν, οι επικοινωνίες, το κοινό ελληνορωμαϊκό υπόβαθρο και οι διαφορετικές ταυτότητές τους. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
