«Ο Ιωακείμ έχει προβλήματα»:
Ο Ιωακείμ δεν ήρθε χτες στο σχολείο. Ήρθε σήμερα το πρωί, αλλά ήρθε καθυστερημένος και ήταν όλο νεύρα, βαρύς και ασήκωτος και μας ξάφνιασε όλους. Δεν ξαφνιαστήκαμε και ιδιαίτερα, που ο Ιωακείμ είχε έρθει αργά και με ύφος προβληματισμένο, μια και πολύ συχνά έρχεται σχολείο καθυστερημένα και με ύφος ανάλογο, ιδίως όταν έχουμε διαγώνισμα στη Γραμματική. Αυτό που μας ξάφνιασε ήταν που η δασκάλα μας του χαμογέλασε πλατιά και του είπε:
-Ε, λοιπόν, συγχαρητήρια, Ιωακείμ! Θα πρέπει να είσαι ευτυχισμένος, έτσι δεν είναι;
Εμείς ξαφνιαστήκαμε ακόμα περισσότερο, γιατί, μπορεί η δασκάλα μας μέχρι τώρα να ήταν ευγενική με τον Ιωακείμ (εντάξει, είναι καλή κι ευγενική με τον οποιονδήποτε), δεν του είχε δώσει όμως ποτέ της συγχαρητήρια. Ο Ιωακείμ παρ` όλα αυτά δε φάνηκε να είναι ευχαριστημένος, αντίθετα, πάντα με το ίδιο προβληματισμένο και στενοχωρημένο ύφος, πήγε και κάθισε στο θρανίο του, δίπλα στο Μεξάν. Γυρίσαμε όλοι και τον κοιτάξαμε με απορία, αλλά η δασκάλα χτύπησε δυνατά την έδρα με το χάρακα και μας είπε να καθίσουμε φρόνιμα, να κοιτάξουμε τη δουλειά μας και να αντιγράψουμε το κείμενο από τον πίνακα και χωρίς λάθη, παρακαλώ.
Κάποια στιγμή άκουσα το Ζοφρουά από πίσω μου: -Να το πεις και στους άλλους! Ο Ιωακείμ έχει ένα μικρό αδερφάκι! [...]