«Ο Αλσέστ αποβλήθηκε»:
Στο σχολείο σήμερα συνέβη κάτι το φοβερό. Ο Αλσέστ αποβλήθηκε!
Λοιπόν, όλα έγιναν το πρωί, στο δεύτερο διάλειμμα.
Βρισκόμασταν όλοι στο προαύλιο και παίζαμε κυνηγητό με την μπάλα. Ξέρετε, εκείνο το παιχνίδι που, όποιος έχει την μπάλα, είναι ο κυνηγός. Ο κυνηγός, λοιπόν, προσπαθεί να σημαδέψει και να χτυπήσει με την μπάλα έναν από τους φίλους και μετά ο φίλος που χτυπήθηκε κλαίει για λίγο και μετά γίνεται με τη σειρά του κυνηγός. Α, είναι απίθανο παιχνίδι! Οι μόνοι που δεν έπαιζαν μαζί μας ήταν ο Ζοφρουά, που απουσίαζε, ο Ανιάν, που σε κάθε διάλειμμα κάνει επαναλήψεις στα μαθήματα, και ο Αλσέστ, που έτρωγε την τελευταία πρωινιάτικη φέτα με μαρμελάδα. Ο Αλσέστ κρατάει πάντοτε την πιο μεγάλη φέτα για το δεύτερο διάλειμμα, που είναι πιο μεγάλο από τα άλλα. Ο κυνηγός ήταν ο Εντ και αυτό δε συμβαίνει συχνά, γιατί, όπως είναι πολύ δυνατός, αποφεύγουμε να τον σημαδέψουμε με την μπάλα, γιατί, όταν είναι αυτός ο κυνηγός, πονάμε πολύ από τα χτυπήματά του. Και να, ο Εντ σημάδεψε τον Κλοτέρ, που έκανε μια βουτιά με τα χέρια στο κεφάλι, για να γλιτώσει. Η μπάλα πέρασε από πάνω του με φοβερή δύναμη και... μπαμ! Χτύπησε τον Αλσέστ στην πλάτη, τόσο δυνατά που του `φυγε η φέτα από τα χέρια κι έπεσε κάτω με τη μεριά της μαρμελάδας. Του Αλσέστ αυτό δεν του άρεσε καθόλου. Αναψοκοκκίνισε, άρχισε να κάνει χειρονομίες με χέρια και με πόδια κι έβαλε τις φωνές. Τότε ο Σουπιάς, ο επιστάτης μας [...] έφτασε τρέχοντας να δει τι συμβαίνει και δεν πρόσεξε τη φέτα με τη μαρμελάδα, πάτησε πάνω της, πήρε μια γλίστρα, όλη δική του, και παραλίγο να βρεθεί φαρδύς πλατύς ανάσκελα στο χώμα. [...]