Ο "Μαρκήσιος της Ροκαβερντίνα" είναι το πιο επιτυχημένο έργο του Καπουάνα. Σε αυτό ισορροπούν με επιτυχία η τάση του προς μια διεισδυτική και ελαφρώς νοσηρή ψυχολογική έρευνα, το ενδιαφέρον του για την καθημερινή πραγματικότητα της γενέθλιας γης -της Σικελίας στα τέλη του 19ου αιώνα-, και η περιέργειά του για το υπερφυσικό, το εξωπραγματικό, την πνευματιστική εμπειρία. Της αφήγησης προηγείται, ζωντανό και παρόν σε όλη την πλοκή, το έγκλημα πάθους που διέπραξε ο μαρκήσιος, ένας αριστοκράτης γαιοκτήμονας, ο οποίος ζει απομονωμένος στο αρχοντικό του. Το μυθιστόρημα είναι η ιστορία της μυστικής και άγριας πάλης του ενάντια στις τύψεις και το φόβο που τον βασανίζουν, που μεγαλώνουν μέσα του και τον καταβροχθίζουν· μιας πάλης αδιάκοπης, που περνά απ` την τρέλα και καταλήγει στη σιωπή.
