Αν η λογοτεχνία εισάγει στη μαγεία της ζωής και μάλιστα χωρίς καμιά επιτήδευση, το μυθιστόρημα ανακαλεί σε εγρήγορση με τη συνδρομή της λογοτεχνικής γοητείας τις γονιμότερες δυνάμεις μας.
Στις σελίδες αυτού του μυθιστορήματος ο συγγραφέας προσπαθεί να μυηθεί και να μυήσει τον αναγνώστη στις βαθύτερες αφετηρίες του, στον κόσμο ο οποίος, ουσιαστικά θεωρούμενος, είναι και κόσμος όλων των ανθρώπων. Μυθιστόρημα της παγκοσμιότητας και όχι της παγκοσμιοποίησης ο `Μαγεμένος Πύργος και ο Παλιάτσος`, ανατρέπει ειρηνικά το προσωπείο και ιχνεύει το πραγματικό πρόσωπο του ανθρώπου. Γι` αυτό ακριβώς η ιστορία του μυθήματος εκτυλίσσεται σε χώρους άγνωστους με την πρώτη ματιά, αλλά πολύ γνωστούς στις ευγενέστερες πτυχές του εαυτού μας. Η ουτοπία, η παροικία, η αισθητική συγκίνηση, η φιλοσοφική αναζήτηση, η εγγύτητα των ανθρωπίνων υπάρξεων, το ερωτικό στοιχείο όπως και οι συμπαντικές αναζητήσεις των ηρώων πλέκονται σε μια ατμόσφαιρα μυστηρίου και φανέρωσης. Η γλυκύτητα, οι αναμονές, το πάθος και η υψιπέτεια διαπλέκονται ανεπιτήδευτα και κάνουν φίλους μας άντρες και γυναίκες που με την πρώτη ματιά φαίνονται απόμακροί μας.
Ο παλιάτσος μας έτσι αποδεικνύεται ως ο πραγματικός μυσταγωγός στο Μαγεμένο Πύργο, στον πύργο ο οποίος αποτελεί `παροικία` και όχι κατοικία, μαρτυρία και όχι απόκτημα, βαθιά πληροφορία πληρωμένης υπόσχεσης και όχι ψευδεπίγραφης αναμονής. Έτσι γίνεται φανερό γιατί η ουτοπία είναι η πραγματική μας κατοικία, το παροικείν μας δηλαδή στον κόσμο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]