Το 2005 συμπληρώνονται τα εβδομηντάχρονα του καθηγητή Παν. Μουλλά. Ό,τι διέκρινε και συνεχίζει να διακρίνει τον διδακτικό λόγο του είναι η αμεσότητα μιας παρουσίας. Με άγρυπνο ενδιαφέρον ο Παν. Μουλλάς στάθηκε κοντά στους μαθητές, τους συναδέλφους και τους συνοδοιπόρους του. Και πάντοτε φρόντιζε να διανθίζει το λόγο και τα επιχειρήματά του με ιστορίες από τη μαθητεία στους δικούς του δασκάλους, σαν να ήθελε να συστήσει τις προσωπικές του οφειλές: στον Κ. Θ. Δημαρά, τον Λίνο Πολίτη, τον Κάρολο Κουν. Η ακάματη μέριμνα για τους μαθητές, οι συνεχείς παροτρύνσεις για την εγρήγορση της διαλογικής κριτικής στάσης και τη σχολαστική διασταύρωση της γνώσης, η γενναιόδωρη διάθεση του χρόνου και η ευγένειά του διαμορφώνουν έναν ακέραιο δάσκαλο, έτοιμο να αποδεχθεί και να εκτιμήσει την τεκμηριωμένη διαφορετική φωνή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]