H ποιητική συλλογή Ο κύριος Ταυ, είναι μια απόπειρα να χαρτογραφηθεί και να κατοικηθεί, μια ανυπότακτη περιοχή. Αυτή την περιοχή θα την ονομάζαμε απουσία.
Η απουσία όμως εδώ δεν είναι έλλειψη ή υπαρξιακό κενό, αλλά ανυπόκριτο βίωμα που αποδεσμεύει από την αγωνία της ταυτότητας. Ο κύριος Ταυ βιώνει το πιο καθαρό όνειρο. Το όνειρο να μην είναι κανένας.
Τα ποιήματα αποτελούν μια σειρά από στιγμιότυπα του κύριου Ταυ, που λαμβάνουν χώρα μέσα στο κλειστό περιβάλλον του σπιτιού του, όπου οι άλλοι είναι απόντες και τα έπιπλα συγκροτούν κάποιες περίεργες οντότητες. Ο κύριος Ταυ δεν είναι ακριβώς αδρανής, βρίσκεται μάλλον επέκεινα της δράσης και κάθε φορά μοιάζει να επαναλαμβάνει την ίδια κίνηση. Απεκδύεται το εγώ του για να γίνει μέρος του γίγνεσθαι του κόσμου. Κάθε τέτοια του προσπάθεια αποτυγχάνει και σε αυτό ακριβώς το σημείο θα ξεκινούσε το ποίημα αν ο κύριος Ταυ ήταν ποιητής. Όμως ο κύριος Ταυ είναι ένας ανταποκριτής από την επικράτεια του ασυντέλεστου, του `πριν ακόμα να`, πριν `την πρώτη λέξη της πρώτης λέξης` και από εκεί μας στέλνει τα δυσανάγνωστα κείμενά του μπαινοβγαίνοντας στον θάνατο, τρώγοντας βότσαλα, ξεχνώντας τα μάτια του στον καθρέφτη, τραγουδώντας στο κενό και καταπίνοντας ένα αγρίμι.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]