Αθήνα 1893. Χρονιά σημαδεμένη με εντυπωσιακά γεγονότα: σεισμούς, αυτοκτονίες (Μαίρη και Μιμίκος), εγκαίνια διώρυγας της Κορίνθου, «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του πρωθυπουργού Τρικούπη κ.α. Στον ρυθμό της εποχής του (είναι η ώρα της αθηναιογραφίας και του νατουραλισμού), ο εικοσιπεντάχρονος δημοσιογράφος της «Ακροπόλεως» Γεράσιμος Βώκος (1868-1927) παρουσιάζει το πρώτο του «πολιτικοκοινωνικόν» μυθιστόρημα με τον τίτλο ``Ο Κύριος Πρόεδρος``. Λαϊκό ανάγνωσμα; Πολιτική σάτιρα; Κριτική του πελατειακού δικομματισμού; Οικογενειακό δράμα; Ιλαροτραγωδία; Χρονικό της αθηναϊκής καθημερινότητας; Όλα αυτά μαζί. Μια μικροαστική οικογένεια βιώνει τα αδιέξοδά της. Ο δημόσιος βίος συνδεδεμένος με τον ιδιωτικό. Δύο χώροι επικοινωνίας: οι πολυσύχναστοι κυβερνητικοί προθάλαμοι και η ταπεινή κατοικία της οδού Πειραιώς. Ζωντανός πίνακας εποχής, το νεανικό μυθιστόρημα του Βώκου, αγνοημένο και δυσεύρετο επί δεκαετίες, προσφέρεται σήμερα σε νέα έκδοση ενεργοποιώντας ένα παρελθόν ασφαλώς μακρινό, αλλά πάντως οικείο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]