«Στο παιχνίδι της ζωής το χαρτί που έχει τη μεγαλύτερη αξία αντιπροσωπεύεται από την ικανότητα να εκμεταλλευόμαστε, σε όλες τις φάσεις της ζωής μας και ιδιαίτερα στη γεροντική ηλικία, τις νοητικές και ψυχικές δυνάμεις που έχουμε στη διάθεσή μας». Στο κατώφλι των ενενήντα της χρόνων, η βραβευμένη με Νόμπελ Ρίτα Λέβι Μονταλτσίνι είναι μια ζωντανή απόδειξη της θεωρίας της ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί τέλεια ακόμη και σε μεγάλη ηλικία, ανεξάρτητα από τη φθορά των υπολοίπων οργάνων του σώματος. Την απώλεια των κυττάρων του ο εγκέφαλος φροντίζει να την αναπληρώνει με τη δημιουργία νέων διακλαδώσεων και εναλλακτικών διαδρομών. Η υπόθεση δεν είναι απλώς θεωρητική, αφού η Μονταλτσίνι την αποδεικνύει με αναφορές σε πολλούς διάσημους γέροντες όπως ο Γαλιλαίος, ο Μιχαήλ Άγγελος, ο Μπεν Γκουριόν, ο Ράσελ και ο Πικάσο. Όμως το βιβλίο αυτό δεν απευθύνεται μόνο σε όσους ελπίζουν να τελειώσουν τη ζωή τους ως μεγαλοφυΐες, αλλά και σ` αυτούς που τρέμουν τα γηρατειά γιατί δεν ξέρουν πώς να τα αντιμετωπίσουν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]