Συστηματική έκθεση του «Κρύφιου Λόγου» επεχείρησα, φίλε αναγνώστη, στο δοκίμιό μου «Αμεσότητα και Εξωτερικότητα» (Εκδόσεις «Συντροφιά», Αθήνα 1987). Φυσικά, πρόκειται για συστηματική προσπάθεια ανοιχτών οριζόντων η οποία, επειδή ακριβώς σέβεται τις γνωστές σχολές, αναστρέφεται με τον κόσμο τους εκ των ένδον, χωρίς όμως να δηλώνει συγκεκριμένη υπηκοότητα. Ο φιλοσοφικός λόγος έχει ανυποψίαστες διαστάσεις, και όπου ακόμη οι μεγάλοι εκφραστές του τον θεωρούν πλήρως ωριμασμένο.
Ήδη, ο «Κρύφιος Λόγος» επιχειρεί δημιουργική εισβολή στα οχυρά του φιλοσοφικού λόγου χωρίς φιλοδοξίες εκπόρθησης. Προσπαθεί να επισημάνει την κρύφια αλήθεια, την ενδημούσα στις μεγάλες δημιουργίες πραγματικότητα, υπαινισσόμενος ταυτόχρονα κάποιες ανυποψίαστες διαστάσεις της φιλοσόφου πνοής. Υπ` αυτές τις προϋποθέσεις, τα δοκίμια που ακολουθούν καλούν και ανακαλούν στον πύρινο και ζείδωρο ταυτόχρονα κόσμο του φιλοσοφείν, με μοναδική φιλοδοξία την αφύπνιση και ενεργοποίηση του φιλοσοφικού δαιμονίου το οποίο συνιστά και την πεμπτουσία του είναι μας.