Στην αυγή του 21ου αιώνα ο Φρίντμαν πιστεύει ότι το σπουδαιότερο γεγονός δεν είναι η 11η Σεπτεμβρίου ή η τρομοκρατία, αλλά η σύγκλιση των τεχνολογιών και των γεγονότων, που επέτρεψε στην Ινδία, την Κίνα και άλλες αναπτυσσόμενες χώρες να συμμετέχουν στο διεθνές οικονομικό γίγνεσθαι. Όλες αυτές οι χώρες είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της παγκόσμιας παραγωγικής αλυσίδας, και μάλιστα μ` έναν καινούργιο ρόλο - όχι παρέχοντας φτηνό εργατικό δυναμικό, αλλά ως ισότιμοι εταίροι στην παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών. Εμπόδια που στο πρόσφατο παρελθόν έμοιαζαν ανυπέρβλητα, έχουν εξαφανιστεί με την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών. Ο σύγχρονος οικονομικός χάρτης μοιάζει πιο επίπεδος από κάθε άλλη φορά και η είσοδος όλων αυτών των χωρών στο παγκόσμιο οικονομικό παιχνίδι έχει δημιουργήσει τόσο πλούτο στις αστικές τους τάξεις, που τις κάνει να ενδιαφέρονται για την προώθηση της παγκοσμιοποίησης όσο και οι αναπτυγμένες χώρες. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]