Κάποτε, τον 13ο αιώνα, έζησε στην Περσία ένα πρόσωπο θρυλικό, που θεωρούσε μεγαλύτερη ευδαιμονία στη ζωή τον έρωτα και τραγουδούσε την ομορφιά των αγοριών και των κοριτσιών, τη γλύκα των φρούτων, την ομορφιά των λουλουδιών και την εναλλαγή των εποχών. Αυτός ο άνθρωπος ονομαζόταν Μουσαρίφ αντ-Ντιν Ιμπν Αμπντάλα αντ-Ντιν Σααντί (1194; - 1296;). Μέσα από τον κήπο, που υπήρξε η ζωή του, μας προτείνει μια τέχνη του ζείν, έναν πλούτο από γνώμες και μια σοφία ιδωμένη από ποιητική σκοπιά. Η μετριοπάθεια στις επιθυμίες, τα πλεονεκτήματα της σιωπής, η νιότη και ο έρωτας, η επίδραση της παιδείας και η αγαθή προαίρεση μέσα στην κοινωνία: αυτά τα πραγματεύεται, σε γενικές γραμμές, «Ο Κήπος με τα Ρόδα» ή «Γκιουλιστάν». Βιβλίο ήρεμου στοχασμού, φιλάνθρωπης ηθικής, απόσταγμα από το αποθησαύρισμα ενός μακροχρόνιου βίου, κι ακόμη, βιβλίο ευδαιμονίας και απροσδόκητων συμβάντων. Το «Γκιουλιστάν» είναι δημιούργημα ενός ανθρώπου που λάτρεψε το θέατρο της ζωής και τη σαγήνη της κάθε στιγμής της. Σοφία και ποίηση, λεπτή ειρωνεία και έρωτες, σ’ ένα μεθυστικό κράμα λόγου, από ένα μέγιστο Πέρση ποιητή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]