Η φαινομενική ικανότητα όλων μας είναι κατά πολύ κατώτερη της (υπάρχουσας, αλλά) λανθάνουσας ικανότητας, επειδή τα αντιφατικά κίνητρα μειώνουν και μετριάζουν τις περισσότερες από τις δράσεις μας. Μεταξύ του ικανού και του ανίκανου ατόμου που δρα, υπάρχει μόνο μια ποσοτική διαφορά, αλλά καμιά ουσιαστική ποιοτική διαφορά. Σε μερικές περιπτώσεις είναι πιθανό να δούμε να εμφανίζεται η λανθάνουσα ικανότητα, όταν τα ανταγωνιστικά κίνητρα απομακρύνονται ή, με τη σειρά τους, συναντούν άλλα, ανταγωνιστικά προς αυτά. Έτσι, κάτω από συνθήκες ύπνωσης, απόλυτα συνηθισμένοι άνθρωποι είναι ικανοί για κατορθώματα που απαιτούν δύναμη συγκρίσιμη και πολλές φορές ανώτερη από αυτή των καλο-γυμνασμένων αθλητών. Σε τέτοιες περιπτώσεις, επιτρέπεται η ενεργοποίηση μόνο του ενδεικνυόμενου κινήτρου, και έτσι βλέπουμε ανεμπόδιστη την λανθάνουσα, εν δυνάμει, ισχύ του ατόμου. Αλλά σε φυσιολογική κατάσταση αφύπνισης, μόνο ένα κλάσμα της δύναμης αυτής είναι διαθέσιμο. Οι εσωτερικές απώλειες, που οφείλονται σε ανταγωνιστικά κίνητρα, μας στερούν το μεγαλύτερο τμήμα της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]