Ο θάνατος του Καραϊσκάκη στο Φάληρο, τον Απρίλη του 1827, υπήρξε οριακός σταθμός των στρατιωτικών και πολιτικών εξελίξεων στη χώρα μας και αφορμή ξενικής επέμβασης κ` εξάρτησης που διαμόρφωσε τελικά την κοινωνική δομή της μεταπελευθερωτικής Ελλάδας. Τα επακόλουθα του θανάτου του (καταστροφή στον Ανάλατο και διάλυση του στρατοπέδου του στον Πειραιά, το μεγαλύτερο στη διάρκεια της Επανάστασης του 1821) στάθηκαν ολέθρια για ολόκληρο το επαναστατικό κίνημα, γιατί ανέβαλαν την απελευθέρωση, περιόρισαν τις ελληνικές περιοχές που λευτερώθηκαν, νόθευσαν τις βαθύτερες προοπτικές του Αγώνα. Όλα αυτά τα γεγονότα και οι διαπιστώσεις οδηγούν στο βασικό ερώτημα: Ήταν ο θάνατος του Καραϊσκάκη συμπτωματικό γεγονός ή το αποτέλεσμα μιας καλά οργανωμένης συνωμοσίας με στόχο τη δολοφονία του και γιατί; Ποιοι παράγοντες, ελληνικοί και ξένοι, μπορούσαν να συλλάβουν και για ποιους σκοπούς αυτό το καταχθόνιο σχέδιο για τη δολοφονία του Καραϊσκάκη, του Καραϊσκάκη που ήταν η μοναδική εγγύηση, στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, για την απελευθέρωση της Ελλάδας και τη δικαίωση των οραμάτων των αγωνιστών; Σ` αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να δώσει απάντηση το έργο αυτό, με βάση την πλατιά ιστορική έρευνα (αρχειακές και βιβλιογραφικές πηγές, αυθεντικές μαρτυρίες συμπολεμιστών του, διαπιστώσεις Ελλήνων και ξένων ιστορικών), που αναφέρεται τόσο στο θάνατό του, όσο και στο γενικότερο πλαίσιο των γεγονότων της εποχής, σε συσχετισμό με τις ξενικές επεμβάσεις που είχαν στόχο τους την αλλοτρίωση των σκοπών του Αγώνα, την επεκτατική πολιτική τους και την υποστήριξη της Τουρκίας. Η έρευνα φτάνει στις ανόθευτες πηγές της αλήθειας. Και την αλήθεια πρέπει να τη γνωρίζει το έθνος. Το ίδιο και ο λαός για να προβληματίζεται σωστά και στην εποχή μας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]