Το πτώμα της κοπέλας φορτώθηκε άτσαλα στο νοσοκομειακό και μεταφέρθηκε στο νεκροτομείο. Τα τεκμήρια μαζεύτηκαν με προσοχή, κλείστηκαν σε πλαστικά σακουλάκια και στάλθηκαν στο επιστημονικό εγκληματολογικό εργαστήριο. Εκεί ήταν εξοικειωμένοι με το θάνατο, και το έγκλημα αντιμετωπιζόταν αδιάφορα σχεδόν, όταν ερχόταν απέξω. Γιατί λίγες μέρες αργότερα ο δολοφόνος χτύπησε από μέσα κι η ατμόσφαιρα του εργαστηρίου πάγωσε: κάποιος από την ομάδα του επιστημονικού προσωπικού βρέθηκε πεσμένος στο πάτωμα, νεκρός, με μια τρύπα στο κεφάλι. Τώρα η προσοχή στράφηκε στη διαλεύκανση του εσωτερικού εγκλήματος. Οι ύποπτοι ήταν πολλοί, από τον υφιστάμενο του θύματος, που είχε λόγους να τον μισεί, μέχρι τον συνάδελφό του, με τον οποίο είχε διαπληκτιστεί την προηγούμενη μέρα, μέχρι και την όμορφη, σέξυ και αδίστακτη αδερφή του διευθυντή του εργαστηρίου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]