(. . .) Η Καστρησίου είναι μια άξια δασκάλα τέχνης για παιδιά. Βλέπει όπως τα παιδιά με τα μάτια της ψυχής της, «καταφέρνει να γίνει παιδί», όπως ομολογεί η ίδια, σε «αναζήτηση του παιδικού πολιτισμού». Κατ’ ουσίαν αυτοβιογραφείται και εξομολογείται στο βιβλίο της. Εκθέτοντας όσα συμβαίνουν στους νεαρούς μαθητές της, προβάλλει ταυτόχρονα τα προσωπικά παιδικά της βιώματα και το προσωπικό της πιστεύω στην τέχνη, τη ζωή και τον πολιτισμό γενικά. Τα παιδιά από την πλευρά τους τη βοήθησαν με τον τρόπο τους να κατανοήσει ως ένα βαθμό και τον ίδιο της τον εαυτό, να ολοκληρωθεί ως προσωπικότητα. Ο λόγος της απλός, άμεσος, έντονα συναισθηματικός, γεμάτος αγάπη για τον άνθρωπο και κύρια για το παιδί, δραματοποιείται, γίνεται λογοτεχνία και ποίηση. Οι παιδικές ζωγραφιές που πλαισιώνουν το λόγο της είναι σαν να εικονογραφούν την ίδια την παιδική ζωή της, τη φύση, τα ζώα, τα ψάρια, τα φυτά. Είναι οι παιδικές της μνήμες που τις κουβεντιάζει με τους μικρούς μαθητές της, όπως έκανε με τα δικά της παιδιά, τον Στέλιο και την Κατερίνα. Εμπνέει έτσι τους μαθητές της για δημιουργίες πηγαίες, ανεπιτήδευτες, ανεπανάληπτες. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]