Ο άνθρωπος με το πινέλο και ο άνθρωπος με το νυστέρι. Ένας ηλικιωμένος ζωγράφος εμπιστεύεται στον νεαρό χειρουργό του όχι μόνο το σώμα, αλλά και ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτει: τη ματιά του. Του εκμυστηρεύεται τη μυστική συγγένεια της ζωγραφικής με τη χειρουργική: το σημείο όπου το σύμπαν των οργάνων συναντά το χάος των χρωμάτων· εκεί όπου το χειρουργικό κρεβάτι γίνεται πίνακας, το νυστέρι πινέλο, το κεφαλάρι καβαλέτο, οι κηλίδες πινελιές.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]