(...) Ουσιαστικά η ποίηση είναι από μόνη της αυτούσια ερωτική πράξη, ανεξαρτήτως αν το θέμα της είναι ερωτικό. Ο τρόπος λειτουργίας της είναι τέτοιος, ώστε καταλύει τη συμβατικότητα του απλού προφορικού λόγου, που για την ύπαρξή του χρειάζονται όροι (ομιλητής, ακροατής, κώδικας επικοινωνίας). Η ποίηση υπάρχει, συμβαίνει, ενοποιώντας τους τρεις αυτούς όρους σε έναν, όπως ενοποιεί ο έρωτας τα δυο κορμιά σε ένα, το ένα με το Σύμπαν. Η ποίηση αποτελεί έκφραση του έρωτα, έκφανση της αρχαιότερης πανανθρώπινης γλώσσας, που με το σωστό χειρισμό της καταλήγει να είναι η ίδια έρωτας.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
