Στην ιστοριογραφική παράδοση 4ος π.Χ. αιώνας ορίζεται συμβατικά η περίοδος από το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου (404 π.Χ.) μέχρι το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323 π.Χ.). Η εποχή αυτή αποτελεί κομβικό σημείο ανάμεσα σε δύο πολύ διαφορετικές περιόδους - τον 5ο αιώνα, της ακμής των ελληνικών πόλεων, και την ελληνιστική περίοδο, των μεγάλων βασιλείων και της παγκόσμιας κυριαρχίας του ελληνισμού. Η μελέτη του 4ου αιώνα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την κατανόηση τόσο της κλασικής όσο και της ελληνιστικής εποχής των οποίων αποτελεί συνδετικό κρίκο. Το βιβλίο αυτό αξιοποιώντας τα διαθέσιμα στοιχεία από τις γραμματειακές πηγές, τις επιγραφές και την αρχαιολογική έρευνα προσπαθεί να συνθέσει την εικόνα της ενδιαφέρουσας αυτής περιόδου συνοπτικά και περιεκτικά. Σύμφωνα με τον Carlier, ο 4ος αιώνας υπήρξε μια ιστορική περίοδος πλούσια σε γόνιμες πολιτικές και πολιτιστικές εξελίξεις και όχι μια εποχή «κρίσης» και «παρακμής».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]