Ο σκοπός αυτού του σύντομου πονήματος δεν είναι φιλόδοξος. Αυτό το βιβλίο δε θέλει να γίνει μια νέα προσθήκη στην ακαδημαϊκή σοφία, δεν ελπίζει να εντυπωσιάσει με την παράθεση φημισμένων ονομάτων. Θέλει απλώς να γίνει ένα χρήσιμο βοήθημα σ` αυτούς που τολμούν ή θέλουν να τολμήσουν στη χώρα μας τον ποιμαντικό, αλλά και γενικότερα το θεραπευτικό διάλογο, με το σύγχρονο ταλαιπωρημένο και πονεμένο άνθρωπο. Περιέχει ορισμένες απλές, σύντομες αλλά και βασικές οδηγίες που είναι ο πυρήνας όλων εκείνων των βαθυστόχαστων και συχνά μεγαλόστομων και πολυπληθών συγγραφών, που αποτελούν τη σύγχρονη σχετική φιλολογία. Αν και δίνεται σημασία στη θεολογική θεμελίωση όσων αναπτύσσονται περί διαλόγου, το κείμενο αυτό απευθύνεται σε όλους τους εκπροσώπους των λεγομένων ανθρωπιστικών επαγγελμάτων όπως οι Κοινωνικοί Λειτουργοί, οι Ψυχολόγοι και οι Ψυχίατροι που θα `θελαν να βρέξουν τα πόδια τους στην ανοιχτή θάλασσα της ψυχοθεραπευτικής προσπάθειας. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]