Στις αρχές του 21ου αιώνα, η εξέλιξη της τεχνολογίας και η ταχύτητα διάδοσης της επιστημονικής γνώσης δημιουργούν νέους στόχους για το σχολείο ως θεσμό. Αν λάβουμε υπόψη το αξίωμα της Παιδαγωγικής Ψυχολογίας ότι δεν είναι δυνατό να μεταβληθεί κάποια από τις τρεις συνιστώσες της σχολικής ζωής, που είναι ο δάσκαλος, ο μαθητής και το περιβάλλον, χωρίς αυτό να έχει επιπτώσεις και στις υπόλοιπες, είναι αυτονόητο ότι η σημερινή ταχύτητα διάδοσης της πληροφορίας επηρεάζει αυτόματα και τη μαθησιακή διαδικασία, καθιστώντας την συνθετότερη. Ο πρώτος που καλείται να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα της αλλαγής του περιβάλλοντος σε ό,τι αφορά τη γνώση και τη διάδοσή της είναι ο δάσκαλος, και γι` αυτό μεγάλη βαρύτητα θα πρέπει να δοθεί τόσο στην αρχική του κατάρτιση όσο και στην επιμόρφωσή του, η οποία δεν μπορεί παρά να είναι συνεχής. Το ίδιο το εκπαιδευτικό έργο είναι μια κρίσιμη και πολυδιάστατη διαδικασία, που εξ αντικειμένου απαιτεί έναν άριστα συγκροτημένο δάσκαλο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τα νέα κοινωνικό - οικονομικά δεδομένα, αλλά κυρίως οι νέες πολυπολιτισμικές κοινωνίες που διαμορφώνονται, επιβάλλουν την αναθεώρηση του εκπαιδευτικού έργου. (. . .) Στο πλαίσιο όλων αυτών των προβληματισμών, δημιουργήθηκε η ιδέα για τη διοργάνωση ενός διεθνούς συνεδρίου με στόχο να παρουσιαστούν οι θέσεις ειδικών επιστημόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής, κάτι που έγινε πραγματικότητα με το παρόν διεθνές συνέδριο «Ο δάσκαλος του 21ου αιώνα στην Ευρωπαϊκή Ένωση». (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]