Γενική είναι η αντίληψη, αλλά και η πεποίθηση ότι και ως έθνος και ως κοινωνία περνάμε μια κρίσιμη περίοδο που χαρακτηρίζεται από την έλλειψη ηθικών αρχών η οποία παρατηρείται τόσο στα άτομα όσο και στις κοινωνικές ομάδες.
Το να διαπιστώνει κανείς μια κατάσταση ή καλύτερα έναν κίνδυνο, -γιατί κίνδυνο, και μάλιστα μεγάλο αποτελεί η διαπίστωση έλλειψης ηθικών αξιών σε ένα εθνικό σύνολο- δεν αρκεί. Απαιτείται κάτι παραπάνω από τη διαπίστωση αυτή: Απαιτείται η προσπάθεια, τόσον η ατομική όσον και η συνολική για την καταπολέμηση αυτού τον κινδύνου. Ο καθένας στον τομέα της κοινωνικής ή της επαγγελματικής δραστηριότητας, οφείλει να ενεργήσει έτσι ώστε ο κίνδυνος να μικρύνει, προτού να είναι πλέον πολύ αργά, τόσο για την κοινωνία όσο και για το έθνος.
Οι σκέψεις αυτές και η συναίσθηση των υποχρεώσεών μας ως εκδοτών -και μάλιστα εκδοτών, που με τα έργα τα οποία εκδίδουν απευθύνονται περισσότερο προς την νεότητα του έθνους- μας οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι, ως συμβολή μας στην προσπάθεια απομόνωσης και καταπολέμησης του ηθικού διαβρωτισμού, με τον οποίον απειλείται η νεολαία μας, δεν μπορούσαμε να προσφέρουμε τίποτε καλύτερο σ` αυτήν από τον αθάνατο `Γεροστάθη` του Λέοντος Μελά.
Αλλά ποιος είναι ο `Γεροστάθης` δίκαια θα ερωτούν οι νεώτεροι. Και είναι τόσο σημαντικό έργο ώστε να το προβάλουμε και μάλιστα με υπερηφάνεια ως συμβολή μας στην καταπολέμηση της ηθικής διάβρωσης της ελληνικής νεολαίας, και αν τέτοια ήταν και είναι η αξία του, πώς παραμερίστηκε και αφέθηκε να πέσει στην αφάνεια;
Στα τρία αυτά ερωτήματα θα απαντήσουμε αμέσως. [...]