Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, η Πρώτη, η οικογένεια, τα μαθητικά και φοιτητικά χρόνια, οι πρώτες σκέψεις, οι πρώτες εκλογές, τα υπουργεία, η Αμαλία, η Ζήμενς (νυν και αεί), οι πρωθυπουργίες, το Κυπριακό, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ίντριγκες και τα παρασκήνια, η ρήξη με το Παλάτι, η αυτοεξορία, η Μεταπολίτευση, οι προεδρίες...

Η Φρειδερίκω κι ο διάδοχος Κωνσταντίνος στυλώνουνε τα ποδάρια.
- Θα πάμε, κι ο κουφός θα πει κι ένα τραγούδι!
- Θα σας πατσαβουριάσουνε, καθίστε καλά...
- Θα πάμε...
- Ίσα μωρή αβόγγητη...
Στις 5 Ιουνίου η Φρειδερίκω τηλεφωνάει στον Αβέρωφ.
- Εμπρός; Ποιος τελεφωνάει;
- Η Αυτού Μεγαλειότης βασίλισσα της Ελλάδος...
- Τα σέβη μου, μανδάμ...
- Πες στον κουφό ότι εμείς θα πάμε στο Λονδίνο...
Ο Αβέρωφ λέει στον Καραμανλή για το τηλέφωνο της Φρειδερίκως. Καλάνε σύσκεψη μ` άλλους υπουργούς.
Τον Κανελλόπουλο, τον Ράλλη, τον Θεοτόκη, τον Παπαληγούρα, τον Τσάτσο, τον Μακρή, τον Πιπινέλη, τον Ροδόπουλο.
Όλοι συμφωνάνε με τον Καραμανλή ότι δεν πρέπει η βασίλισσα να πάει στην Αγγλία.
Ακόμη κι ο Ράλλης, που μπορεί νάτουνε βασιλόφρων, αλλά ήτουνε λογικός άνθρωπος, κάργα ρεαλιστής, ίσως ο καλύτερος μαθητής του Καραμανλή.
Στις 8 Ιουνίου, ημέρα Σάββατο, είν` η αρχή του τέλους για τον Καραμανλή.
Σηκώνεται πρωί πρωί, ξυρίζεται, ντύνεται, τρώει και μια κουταλιά κομπόστα που τούχε φτιάκει η Αμαλία. Της λέει ένα ξερό "γεια", πλησιάζει την πόρτα, την ανοίγει, βγαίνει όξω και την τραβάει με δύναμη.
Τα νεύρα είναι τεντωμένα.
Παγαίνει στο παλάτι.
Χτυπάει το κουδούνι.
Ανοίγει ο Κοκός.
- Τι θέτε;
- Τον κύριο Παύλο...
- Να δω αν μποράει να σε δεχτεί, γιατί τρώει το πρωινό χαβιάρι του...
- Δε μου λες ρε; Απ` τα εκατομμύρια σπερμαζωάρια πούχε ο πατέρας σου εσύ ήσουνε το πιο γρήγορο;
Μετά από λίγο, ο Παύλος, μαζί με τον Κοκό, δέχονται τον Καραμανλή.
- Άκου. Ξεκάθαρα και σταράτα. Δεν πρέπει να πάτε στην Αγγλία...
Τότενες, πετάγεται ο διάδοχος.
- Γιατί παρακαλώ; Έχει κι εκπτώσεις. Θα ψωνίσει η μαμά... Κακή ιδέα είναι;
- Κακή ιδέα είχε η μάνα σου πούκατσε στον πατέρα σου...