«Ο γέρος και η θάλασσα», η ιστορία του γερο-ψαρά Σαντιάγκο και του ξιφία που ψάρεψε μετά από εβδομάδες ολόκληρες άκαρπων προσπαθειών, είναι ένα από τα τελευταία έργα του Χέμινγουαιη (κυκλοφόρησε το 1952) και αποτελεί το αριστούργημά του. Πρόκειται για μια αλληγορία, έναν πραγματικό μύθο για τις μάχες που δίνει ο άνθρωπος - μάχες κι αγώνες που πρέπει να τις εξουσιάζει με τέτοιον τρόπο, ώστε ακόμα και ο χαμός του να έχει αξιοπρέπεια και ν’ αποτελεί ταυτόχρονα μια νίκη. «Ο άνθρωπος καταστρέφεται, ποτέ δε νικιέται. . .»
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
