`Ο Βίος της Μαρίας` ολοκληρώθηκε μέσα σε λίγες ημέρες, από τις 15 έως τις 23 Ιανουαρίου του 1912, χρονικό διάστημα το οποίο ταυτίζεται με την περίοδο συγγραφής των πρώτων `Ελεγειών του Ντουίνο`, που επρόκειτο να αποτελέσουν τη μέγιστη λυρική σύνθεση του Ρίλκε. Ωστόσο, ο `Βίος της Μαρίας` δεν αποτελεί άσκηση γραφής ή πάρεργο, αλλά σχετίζεται με μια σημαντική για την καλλιτεχνική σταδιοδρομία του Ρίλκε περίοδο ποιητικής κυοφορίας. Εδώ ο Ρίλκε, ο οποίος διανύει ήδη την εποχή της ποιητικής του ωριμότητας, έχοντας ολοκληρώσει το `Βιβλίο των Ωρών` και ξεκινώντας τη συγγραφή των `Ελεγειών`, θα εκφράσει τα ποιητικά -και θεολογικά- του οράματα σε μια γλώσσα λιτή, βαθιά λυρική, η οποία φτάνει σε αξιοθαύμαστο επίπεδο καθαρότητας και απλότητας. Ο `Βίος της Μαρίας` θα πρέπει να διαβαστεί ως μοναδικό ποιητικό επίτευγμα εσωτερικής αναζήτησης, στο οποίο διασταυρώνεται η υπαρξιακή αγωνία ενός από τους σημαντικότερους ποιητές του ευρωπαϊκού 20ου αιώνα με τα σημεία έντασης μίας εποχής - βρισκόμαστε στα πρόθυρα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου - που οδεύει προς την καταστροφή και το χάος. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]