Ο Βασιλιάς πεθαίνει σημαδεύει την είσοδο του Ιονέσκο σ` ένα καινούργιο επίπεδο, κλασικής σχεδόν κυριαρχίας πάνω στη φόρμα. Ο Μπερανζέ εδώ είναι ένας βασιλιάς μ` εξασθενημένη δύναμη, το βασίλειό του καταρρέει - μαθαίνει πως θα πεθάνει μέσα σε μιάμιση ώρα. Έτσι, το έργο ολόκληρο γίνεται αδυσώπητο, προκαθορισμένο τελετουργικό της κατάπτωσης και του θανάτου του Βασιλιά Μπερανζέ. Όταν δεν μπορεί πια να επιβληθεί στο Φύλακα, τον τελευταίο εναπομείναντα στρατιώτη, στην Παραμάνα, και στις δυο του γυναίκες, ο κόσμος γύρω του γκρεμίζεται, μέχρι και τα έπιπλα εξαφανίζονται. Και τέλος καθισμένος στο θρόνο του, μένει μόνος, στο κενό. Ύστερα, κι αυτή η εικόνα διαλύεται και γίνεται σκόνη.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
