Mr BRAUN, ακουμπώντας πάντα αβρά το δεξί του χέρι στον αριστερό ώμο του Νέου και κοιτώντας προς το κοινό: Εσείς νεαρέ θα μπορούσατε να κάνετε μια συναρπαστική καριέρα.
ΝΕΟΣ: Νομίζετε; (Χωρίς να τον κοιτάζει.) Φοβούμαι πως όχι.
Mr BRAUN: Επιμένω. Αν μάλιστα είχατε σπουδάσει στο κολέγιο κοσμηματοπωλών της Γενεύης;
ΝΕΟΣ: Δυστυχώς, δεν προτίθεμαι. Άλλωστε δεν μου αρέσουν πια τα διαμάντια.
Mr BRAUN: Δεν έχω την ίδια γνώμη. Τα διαμάντια πάντα λάμπουν και γοητεύουν. Θα τα συνηθίσετε.
ΝΕΟΣ: Όχι. Τώρα πια θα με θαμπώνουν.
Mr BRAUN: Ίσως έχετε δίκιο. Κι εκτός αυτού είστε πια γυμνός. Ολόγυμνος.
ΝΕΟΣ: Δεν μπορώ να φορέσω κάτι. Κάθε ρούχο ακόμα και το φίνο μετάξι μου προκαλεί αλεργία.
Mr BRAUN: Και το ζωικό μετάξι του μεταξοσκώλικος; [...]
