Ένας άντρας. Γνωστός. Άγνωστος - τι σημασία έχει; Ο άντρας. Σκληρός. Ρευστός. Ερωτικός. Στεγανός. Δοτικός. Ανεξερεύνητος. Θύμα. Κυνηγός. Ο άντρας, η σάρκα, οι ηδονές, τα μυστικά του - όλα μαύρα. Σκιές σε έναν καθρέφτη που δεν μπορεί πια να συναρμολογήσει κανείς. Το σπίτι, η γλύκα, η αγκαλιά, η ανάμνηση της ευτυχίας του - όλα λευκά. Έψαχνε, όλο έψαχνε το αγόρι-αγάπη που είχε αφήσει πίσω. Σκοτάδι. Μεγάλωσε, κουράστηκε, προτιμούσε να ξεχνάει. Σκοτάδι. Έρωτες, άγνωστα κορμιά, περαστικές ανατριχίλες, νύχτες που έσκαγαν σαν πυροτεχνήματα - το άλλο πρωί, η οδύνη ξυπνούσε στο κρεβάτι του. Σκοτάδι. Κι ύστερα, ένα πρωί, το δωμάτιο άστραψε, έγινε λευκό - να είδε τη λάμα; Σκοτάδι, σκοτάδι, σκοτάδι. Όλα κόκκινα. (Κάλλια Καστάνη)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]