(. . .) Με τη μορφή διαλόγου -ένας παράξενος τύπος σ` ένα καφενείο πιάνει κουβέντα μ` ένα φιλόσοφο- έχουμε μπροστά μας ένα κείμενο όπου ξεχύνεται ορμητικά η αληθινή ζωή με την ασύλληπτη πολυεδρικότητά της, με τη βαθιά της αντιφατικότητα, με τον αφάνταστο πλούτο των λεπτομερειών που αφήνουν να διαφανεί η ουσία της. Το κύριο πρόσωπο του έργου, ο Ανιψιός Ραμώ, από λόγο σε λόγο κι από ιστορία σε ιστορία, μας παρουσιάζει το μυθιστόρημα της άγριας ζωής του, αλλά, μέσα από τη ζωή του αποτυχημένου αυτού μουσικού, αναδύεται ολοζώντανη η κοινωνία όπου αυτός ζούσε. Είναι η κοινωνία του δεύτερου μισού του 18ου αιώνα, των χρόνων πριν από την γαλλική επανάσταση, ίδια κι απαράλλακτη με τη σύγχρονή μας, αν και τότε οι άντρες φορούσαν περούκες και οι πλούσιοι κυκλοφορούσαν με αμάξια που τα έσερναν γκριζόλευκα άλογα κι από μπροστά, για ν` ανοίγει το δρόμο, έτρεχε έφιππος ένας βαλές. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]