Τα διηγήματα του τόμου αυτού καλύπτουν ολόκληρο το φάσμα του προβληματισμού του Ντ. Χ. Λόρενς. Από τη μελέτη του γερμανικού μιλιταρισμού («Ο Πρώσος αξιωματικός», «Η ανθρώπινη οδύνη») και του γυναικείου αισθησιασμού («Ήλιος») ως την ανάλυση της υποκριτικής ευαισθησίας των αλλοτριωμένων σύγχρονών του διανοουμένων («Ο Τζίμι και η απελπισμένη γυναίκα», «Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα νησιά») και της εισβολής του μακάβριου και του φανταστικού στη συμβατική κοινωνικότητα («Το τελευταίο γέλιο», «Χαρούμενα φαντάσματα», «Το κουνιστό αλογάκι που κέρδιζε»).
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
