[...] Ο αναρχισμός, ρεύμα σκέψης ιστορικά προσδιορισμένο, πρέπει να εξεταστεί πρώτα απ’ όλα ως εκδήλωση, στους κόλπους των δυτικών κοινωνιών, μιας μορφής ριζοσπαστικής αμφισβήτησης των συνθηκών ζωής, οι οποίες προέκυψαν από τη συνδυασμένη ανάπτυξη του βιομηχανικού καπιταλισμού και των γραφειοκρατικών δομών του κράτους. Στη συζήτηση είτε περί της νομιμότητας της πολιτικής ισχύος, ή περί των συνθηκών που ευνοούν τη συμμετοχή-ενσωμάτωση των ατόμων στη ζωή της πολιτείας, ή, ακόμη, ως προς τα μέσα για την πραγμάτωση της κοινωνικής δικαιοσύνης, τα ερωτήματα που θέτει ο αναρχισμός, αναλαμβάνοντας να βρει τις κατάλληλες απαντήσεις, αφορούν, ταυτόχρονα, στην ίδια τη νεωτερικότητα. [...]
Gaetano Manfredonia, διδάκτωρ ιστορίας.
