(. . .) Στο πρωτόλειο έργο του `Ο Αλφανουί: που περιπλανήθηκε και τι μηχανεύτηκε (1951) `, ο σημαντικότερος εν ζωή Ισπανός πεζογράφος, ο Ραφαέλ Σάντσεθ Φερλόσιο (1927), βραβείο Θερβάντες 2004, μας παρουσιάζει ένα σύγχρονο δον Κιχώτη που διατρέχει την Καστίλη. Πρόκειται για ένα παιδί, τον Αλφανουί, που αναγκάζεται να πλανηθεί μόνο του, πέρα από κανόνες και τιμωρίες, γιατί ανακάλυψε ένα παράξενο και ακατανόητο αλφάβητο και αποβλήθηκε δια παντός από το σχολείο. Ένα μυθιστόρημα που απηχεί υπαινικτικά τα χειρότερα χρόνια του φρανκισμού, ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα, ένα αριστούργημα της λογοτεχνίας του φανταστικού. Θα μπορούσε ίσως να ήταν και παιδικό μυθιστόρημα, αν προσπαθούσε να αποκρύψει τη σκληρότητα της φύσης και των ανθρωπίνων καταστάσεων.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
