...Ο Σεβαστιανός είναι πλέον μόνος, εγκαταλελειμμένος. Υποφέρει από τα βέλη που τρυπούν τις σάρκες του. Στο βλέμμα του διακρίνεται η αγωνία, ίσως για τον επικείμενο θάνατο. Η ανησυχία του είναι εμφανής στο βλέμμα και την κίνησή του. Τα μάτια του είναι στραμμένα ψηλά, αναζητώντας από εκεί κάποια βοήθεια. Οι παλάμες των δεμένων χεριών του είναι απλωμένες προς τον ουρανό σε μια κίνηση επίκλησης. Μέσα στο μισοσκόταδο που τονίζει την ερημιά του, μόνη πηγή φωτός είναι το σώμα του. Εκείνο το υπέροχο, το εφηβικό, που εκπέμπει και διαχέει μαρμαρυγές αγιότητας, αλλά και ηδυπάθειας και κρυφού ερωτισμού. Ο Άγιος Σεβαστιανός του χριστιανισμού, μοιάζει με τον τραυματισμένο Άδωνη της μυθολογίας.
