(. . .) Το ελληνικό σχολείο, όπως και η οικογένεια, ως το άμεσο περιβάλλον του νέου, δέκτης και κληρονόμος μιας πολύχρονης παραδόσεως με πολλά και διαφορετικά πρότυπα, αντιλήψεις και στάσεις για τον `άλλον`, επηρεάζει το μαθητή, άλλοτε μέσα από τις συνθέσεις και τις αντιθέσεις αυτών των προτύπων και άλλοτε μέσα από τις αντιφάσεις και τις συγκρούσεις τους. Οι πηγές, μέσα από τις οποίες άντλησε και αντλεί το ελληνικό σχολείο πρότυπα τόσο για τη θεώρηση του άλλου, όσο και για τα κοινωνικά σχήματα του σχετίζεσθαι μ` αυτόν, είναι η αρχαιοελληνική παράδοση, η χριστιανική παράδοση, ο ευρωπαϊκός Διαφωτισμός και η παιδαγωγική και επιστημονική εμπειρία.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
