Ένα σαθρό επισκοπικό μέγαρο στην αλλοτινή Φλάνδρα. Σ` όλη τη διάρκεια αυτής της τραγωδίας θα το περιζώνει, επίμονα, η χλαλοή ενός αόρατου κι απειλητικού πλήθους.
Στο βάθος μια πλατιά δίφυλλη πόρτα, την οποία πλαισιώνουν κολόνες που στηρίζουν ένα αέτωμα και στην οποία οδηγούν μερικά σκαλοπάτια. Αριστερά υπάρχει μια οξυκόρυφη πόρτα και πιο μπροστά μια στενή και χαμηλή έξοδος. Δεξιά ένα μεγάλο τζαμωτό παράθυρο που βλέπει στην πλατεία κι απ` όπου μπαίνει το αρρωστιάρικο φως ενός καλοκαιριάτικου σούρουπου που προμηνύει καταιγίδα.
Στους τοίχους τάπητες (tapisseries) κουρελιασμένοι, και πιο ψηλά πορτραίτα ιεραρχών. Χαμηλά, πλάι στους τοίχους, σωροί από αλλόκοτα αντικείμενα: είδωλα, ήλιος, μάσκες μάγων, παρδαλοί διάβολοι, τοτέμ, πάσσαλοι και εργαλεία βασανιστηρίων. Μπροστά όμως έχει στηθεί ένα βαρύ τραπέζι, σκεπασμένο με πορφυρό βελούδο, κατάφορτο με ασημικά και κρύσταλλα που δίνουν μια αίσθηση χλιδής.