«Σας έχω όλους χεσμένους. Το χειμώνα κλεισμένοι στο καβούκι σας και πηδάτε όποια σας κάτσει και το καλοκαίρι εραστές της πεντάρας με την κάθε ξεπλυμένη τουρίστρια, αλλά και βιαστές ενίοτε. Δε θέλω ούτε να σας ξέρω, ούτε την κουβέντα σας θέλω. Όποιος καταλαβαίνει ας γράψει». (Βούλα Γ.) Με αφορμή μια αγγελία ξεκινά η διαδρομή του Γιώργου, Κερατσίνι - Κύμη - Κερατσίνι, το καλοκαίρι του `89, για να οδηγηθεί σε αποφάσεις ζωής. Η αγγελία, τα γράμματα, τα ταξίδια στην Κύμη, η Βούλα, το φουγάρο στο Κερατσίνι, τα καράβια στον Πειραιά, ο πατέρας του, όλα ατάκτως ερριμένα στη ζωή του, θα τον σπρώξουν σε αυτό που έχει να κάνει: μια δική του μικρή επανάσταση κόντρα σε όλους και σε όλα. Προπάντων κόντρα στο ρεύμα εκείνων των ημερών. Νικητής ή ηττημένος τελικά; Μπορεί να το κρίνει ο καθένας. Ο ίδιος, πάντως, για όσα έγιναν εκείνο το καλοκαίρι ποτέ δε μετάνιωσε.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]