Ξύπνησα απότομα με την κρέμα του εφιάλτη ακόμη στο πρόσωπό μου. Ο αέρας είχε καταφέρει να ανοίξει τα παντζούρια και να εισβάλει στο άδειο μου δωμάτιο. Έμεινα για λίγο ακίνητος ακούγοντάς τον να σφυρίζει συνειδητοποιώντας πως σφύριζε παράλληλα κι εντός μου. Μην κατέχοντας τίποτα και κανέναν, μην κατέχοντας καν εμένα, ήμουν το άδειο δωμάτιο μες στα μάτια μου, ήμουν τα άδεια μάτια που κοιτούσαν το δωμάτιο.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
