`Τώρα καταλαβαίνεις γιατί κάθε γυναίκα λατρεύει έναν φασίστα`, είχε γράψει η Σύλβια Πλαθ. Στη ζωή υπάρχουν παραλλαγές, που δεν έχουν να κάνουν μόνο με τον έρωτα.
Έτσι και στη ζωή της Ανθώς, μιας αφημένης γυναίκας, μιας παραιτημένης ύπαρξης, υπάρχει η πανταχού παρούσα Ναταλία, η πετυχημένη δημοσιογράφος, η γυναίκα-κυρίαρχος, η παιδική της φίλη που έσερνε τα `δουλικά` εδώ κι εκεί, που όλους και όλα τα παρέσερνε στο πέρασμά της.
Το μυθιστόρημα της Σαρίτας Χαΐμ είναι μια περιδιάβαση στους δρόμους της παραίτησης και της κυριαρχίας, της φιλόδοξης ανόδου και της άδοξης καθόδου, μια ιστορία που φέρνει τα πάνω κάτω, έχοντας εντωμεταξύ διανύσει μια ζωή όπου ο πόνος μπορεί να είναι παρών, δεν είναι όμως αμετάκλητος. Για να βγεις από το λαβύρινθο του επώδυνου δοσίματος και να σταθείς στο ξέφωτο της σωτηρίας χρειάζεται μόνο ένας χάρτης· αρκεί να μην έχει τσαλακωθεί περισσότερο απ` όσο αντέχουν τα μάτια.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]